yüreğim yangın yeri
...
... zamana karanlık çöktü gecenin ortasındayız dışarıda yağmur ıslatırken ağır beden yanıklarını baharı göremeden kuruyan filizlere veda etmeli artık solgun sarı ümitleri hep bir başka yazdan kalma kuraklıktan taşıdıkları yalnızlıklarına arkadaştı sefalet sancıları yalnızca bu gün hayatta kalabilmeye bir lokma ekmek için kabullenişleriydi kadersiz bütün yangınlar yarınsız bir dünyada çırpınışlardaydı umutları hayat bu solgun siyahtır bulutları güne hep düşer gece ve karanlık birilerinin şen kahkahalarına hep bildiğimiz yalnızlıklardan yansıması değil mi yoksulluğun acımasız bir zamanda zamana karanlık çöktü gecenin ortasındayız kanar artık bulutlarda kan yağmurları sessiz çığlıkları sarar şehrin sokaklarını anaların geriye dönmeyecek körpe canlarına yürekleri yangın yeri gözlerinde biten bir romandır hayat unutulmuş bir coğrafyadır yaşamak unutulmuş bütün sevgilerden arta kalmış sahipsiz bir kaç beden zalimce kulanılan bir kaç hayat hepsi hepsi zamana karanlık çöktü gecenin ortasındayız ... Bu şiirim, istanbul ümraniye ilçesinde meydana gelen çadır yangınında yaşamını kaybeden 14 inşaat işçisi insanımızın anısına ithaf edilmiştir... Mert YİĞİTCAN 13 03 2012 beykoz / istanbul |