ÜRKEK BAKIŞLARIMIZne var ne yok silindi,unutuldu ürkek bakışların kaldı aklımda kalbimde sürekli bir yağmur sesi özlem bulutlarından yağıyor o gözlerdeki hüznün ifadesi uykusuz sabahları ettiğimiz geceler birbirimiz için giydiğimiz güneş renkli gömlekler ve bağladığımız mavi kıravat sonra güldüğümüz her karşılaşmada hiç geçmeyen yürek çarpıntımız unutuldu adım adım takip ettiğimiz birbirimizi girip gölgelerimizin içine bulduğumuz şişelerin dibini kırdığımız kadehler mektupları,resimleri yaktığımız gözlerimiz yerde verdiğimiz selâmlar uzun uzun sohbetlerle ayrılmak istemediğimiz o şımarıklığımız,yüzümüzün kızarması yakaladığımızda kaçamak bakışları bir şey olmamışca uzaklaştığımız dönüp dönüp arkamıza baktığımız ayrılıklarda her şarkıda bulduğumuz melânkoli o içli zamanlar hasretle yıpranışlar sürekli kalbimizde yanan har ateş unutuldu ismimizi sevgiyle fısıldayış ürkek bakışlarımız kaldı daha hangi aşıkların selâmlaştığı o yolda 12. 3. 2012 / Nazik Gülünay |
İmiğin tıkandığı, sözlerin bittiği
Ve sadece gözlerin konuştuğu
Gözlerin birbirine değdiği anda
Buğulandığı
...
Eh! Yani...
Efkar bastı bak...
Olurmuydu şimdi
Gerilere bakmak...
Özlem akmış gönül pınarından, şiir olarak...
Kutluyorum şiirinizi gönülden.
Gün eksilmesin pencerenizden.
Sevgiler, saygılar.