deniz koydum adını...
Anlamsızlığınla savaştığım bu gece de
dakikalar saatler birbirini kovalarken uçurum kenarı yalnizligimın ağır kokusu, morga benzeyen odama doluyor ve titreyen ellerim çaresizce baş ucumda yıllanan resmine gidiyor. yıllandıkca demleniyorsun, demlendikçe değerleniyorsn yüreğimde. kapısına ebediyete kadar açılmamaya yeminli kilitler vurduğum bu dört duvar arasında güneş ışığına hasret yaşıyorum... avazım cikarcasina sensizlik şarkıları mırıldanırken ölüm melekleri eşlik ediyor adının geçtiği mısralara. Ey Yar! Sen de görüyorsun ki geri dönüşü yok bu yolun. bütün gemiler yakıldı ve ben ucu bucağı olmayan "Deniz"koydum adını.!! Yzn: Elif T. |