Ömür mü yeter seni yaşamaya,
Kalp mi yeter sevmeye Gül damlası.
Yıllar önce giren sevgin,
Büyüdü artık çıkmaz kalbimden,
Gurbetin ıssız köşelerindeyim,
Sana sesimi duyuramıyorum Gül Damlası.

Hüzün mü alacaktı sevincimizi,
Hasret çekmek miydi kaderimiz Gül Damlası;
Hazana mı yenilecekti,
Sevgimizle büyüttüğümüz çiçekler
Gerçek hayale mi dönecekti Gül Damlası...
Dolu mu yağacaktı o yeşil bahçemize
Yağmur beklerken,
Hışımlar mı esecekti sevda yerine?

Kimler ilendi bize söyle gül Damlası;
Bedduasını mı aldın annenin
Yahut nazara mı geldik biz?
Hani ayrılmazdık ölsek de Gül Damlası,
Hani bizim o ölümsüz sevgimiz?

Hatırlar mısın Gül Damlası;
Feryat yerine sevinçti yaşadığımız,
Elem yerine neşe.
Ne teselli, ne bir umut, ne de düş,
Seni hissetmek Gül Damlası,
Seyyareler hep muhtaçtır güneşe,
Senden beklediğim yalnız bir gülüş!