AĞIT
Savurdun bir hazan yeliyle beni,
Sararmış yaprağa döndürdün Leyla’m. Öldürdün celladın eliyle beni, Sevda ateşimi söndürdün Leyla’m. Dünyam karanlıktır, hayallerim ak, Aşkınla yıktığın divaneye bak! Mehtaba hasretim, yıldızlar uzak; Ne zaman doğacak bana gün Leyla’m! Söyle bana, söyle ey vefalı yar; Nerden geldi başıma bu intizar? Desene, Halil’e artık dünya dar. Gerçekten doğru mu öldüğün Leyla’m! Halil Gülşen |