Şiir Olamadım YineBiçare dudaklarında tütün Düşüncende belli belirsiz bir ben Gönülsüz “gittim” senden… Derin izlerin vardı, gamzemde denizlerin Gece saçlarıma değmedi yıldız ellerin Bitti sevinçlerim Dudaklarında söylenmeyenim Gözlerinde yaşanmayan Ellerinde boş bir yürek Yaralı düşlerinde bilinmeyen. İsimsizim, Her günbatımı yaş düşer gözüme Yokluğun batarken göğsüme Kanatsızım Damarlarıma mayınlar döşerim Beni benden aşırır, sevdana düşerim. Solgun gönlüme düşerken ay Hiç bilmedin, Bilemezsin nasıl yanar içerim. Dermansızım Kanarken suskunluğun gülleri Çıkageldi ayrılık, çekip vuramadım Kesildi iflahım kirpiklerinde Her mısra doğmamış çocuktu Sancılandım Küçük bir ev vardı, düş-tü. Sadece bir düş… Varamadım yanına Dudağımdan deniz düştü Sevdanın karasına karıştı Adına kurban olduğum yar. Uzun uzun seslendim, dinletemedim. Eğildim yüreğine, anlatamadım Şiir olamadım yine Affet sevgili… Kabul et yine de… 10/10/2007 Ayşegül TEZCAN |
Seni yazılarınla tanıyordum. Şiirlerini yeni farkettim.Çok güzeldi.