Eylül GüneşiCanımı dökerken yürek yapraklarım Sakın bırakma gözlerimi efkara Ömre bedel hasretine vur beni Ölümü sun ellerinle Gül bahçesi özlemlerin içinde Nağmerdim kaçarsam. Elimi tut Eylül güneşi Sensizlik düşürme içime Sevginden mahrum Her nefes ölümdür bana… Gel desen renklerime Can-ı gönülden Bir kez daha… Hayatı es geç, bırak zulmü Delice çarpan yüreğimde Ömrüm kadar güz’üm… Yokluğun yağmalarken geceleri Bırak sararıp dökülmeyi İki kelimelik bir söyleyiş Bir kez daha… Önceleri Düş’tüm oysa Sevdalı günlerini anarken sözün Gitmeleri düşürdün içime Zifir karanlıkları devirdin Sensizlik doldu günlerime Kaç damlaydı yokluğun gözümde Ciğerim kan revan Kabullenmek zor Yüreğim kor… Dilimden düşmeyen bir nağme Hercai bir türkü Ağlamak kadar Sarıldı her hücreme Deli divane Gel insaf eyle… Virane efkarımı dağıt gelişinle Son ateşini yak baharımın Gecenin şarap renginde Gamzelerimden dudaklarıma ak Ellerinin yağmuru okşarken saçlarımı Nefesinin rüzgarında kurut Karanlığıma güneşi uyandır Gözyaşım kalsın yıldızsız gecede Tebessümünü nakşet belleğime Yaşama sebebimken uzaklar Bil ki, Dudaklarının her kıvrımı Ömrüme ömür katar… Gecelere mühürlü sorgusuz yorumlarla Elimi tut ey sonbahar Hüznünle yor beni Geç kalmışlığımı affet Gölgesinde Eylül’ün Sensizlik düşürme içime Seviyorum seni “Aşkı tanıttığın için gönlüme.” Ayşegül TEZCAN |
Sakın bırakma gözlerimi efkara
Ömre bedel hasretine vur beni
Ölümü sun ellerinle
Gül bahçesi özlemlerin içinde
Nağmerdim kaçarsam.
Elimi tut Eylül güneşi
Sensizlik düşürme içime
Sevginden mahrum
Her nefes ölümdür bana…
Eylül ve hazan. İsmi bile yetiyor şiir yazmaya. Yüreğinize sağlık özel seçkiye yakışan bir iş çıkarmışsınız zaten. Tebriklerimle.