ben ölüyorum anne
Anlıyorum ki, yaşamak nefes almak değil,
senin varlığınla nefeslenmekmiş… Varlığına doyamamışken, yokluğuna dayanamıyorum. Sensiz tadı tuzu kalmadı, bu dünyanın be anne! Acı çekiyorum bu dünyada, nefes alamıyorum, alın yazıma bir dokun anne, gör bak ateşler içindeyim ve yanıyorum... Acıyor yüreğim, canım yanıyor Acılar içindeyim. Ruhum biçare, yalnız… Ayağım dolanıyor, sensizlik ayakbağı… Vurdular beni diz kapaklarımdan dikilmek istedikçe, dikilemiyorum ayaklarımın üstüne; düşüyorum. Düşe kalka yürüyorum. İyi gün dostları tekmeler attı düştükçe, yerlerde süründürdüler. Öğrendim ki, düşenin dostu olmuyormuş; kötü günümde sırtını dönenlere dargın, ben ölüyorum anne... |