KALBİMİ DURDUR/S/ANA!




Biçimsiz bir ömrün tarifsizliğindeyim Ana!

Boş değil/el/im

Zifir bir utanç getirdim sana

Dayandım kapına ilk kez

Sıçrayıp yüreğinden ruhumu aralasana!



Bilirim ilmek ilmek nice özlemler nakşettiğini

At elinden gergefini artık

Yeter içime batırdığın

Kanatmasana!



Kuşanıp şefkatini yürürken üstüne küfrün

Sol yanıma düştüm diye kızma!

Kan dolandım baştan aşağı

Vuruldum b/aksana!



Bir bilsen

Dibi tutmuş bir Eylül tadında

Ne çok kez d/ağlara takıldım düştüğüm yollarda

Kurumuş sezgilerimden köprüler kurmuştum aklım sıra

Her seferinde kırıldım tam da ortasında

Tek kaleme savrulmaz kırgınlığımın hikâyesi...

Bu giriftte kaç tasvir can verdi Ana!

Kemale ermiş kelamlar hürmetine

Ruhundan bağışlasana!



Bükülmüş yataklardan geçtim yalınayak

Kopmaya hazır hayâlar yuvarlıyordum içime

Batıyordu topuklarıma sancılar

Rest çekmişti bulantılara çığlıklarım

Şaşkındı umutlarım...

Zehr kusuyorum Ana,

Şefkatinden doldursana!



Mor menekşeler açmıştım taze yasemenlere inat

Yüzüm karardı utancımdan

Ses getirmiyordu hiçbir feryât...

Bir vakit,sığınandım vuslatın köküne

Geç kalmıştım sentezine

Soluyordum payıma düşen karbonmonoksiti

Yakıyordu ciğerlerimi

Üşüyorum Ana,

Sarıp sarmalasana!



Kurşundan ağır uykularla dağıtmıştım beynimi

Sıtma bataklara düşürdüm çehremi

Çırpınıyordum tepeden tırnağa

Ne çok acizdim,çare/n/sizdim...

Boğuluyor sözlerim Ana,

Çekip çıkarsana!



Koyaklarda kalem çırptım sözüme

Sözüm doymuyordu özsüzlüğüme

Bilenmiş teller geçirdim bağrına

Kanıyor kalemim Ana,

Bend çekip karşısına

Durdursana!



Uğurlarken gözlerimi gözlerinden

Ardımdan döktüğün doğruların vardı ya

Yanılmalar beğendim paylarına

O kadar eğildim ki

Doğrulamadım Ana,

Asıp parmaklarımı kirlerimin

Tırnak aralarımdan doğrul/t/a/sana!



Uçurumlarım vardı düşlerimi uçurduğum

Acımasız tellere takıldı umudum

Sızım sızım hıçkırıyor mâsumun

Ben ki;

Sevinçlerimle vurulmuşum

Tek damlasına razıyım merhametinin Ana...

Yuvarlayıp avuçlarıma,

Oyup oyup oyalasana!



Meymenetsiz bir maske takmıştım suratıma

Mendebur bir duruştu benimkisi

İçine çıkamaz olmuştum insanlığımın

Sokaklar haram bana...

Korkuyorum Ana,

Ellerimi bırakmasana!



G/azap kervanlarının cürm hâmiliydim

Bigâne kalmıştım susuzluğuma

Kaynar sularla abdest alıp

Kızgın saclarda namaz kıldım her molada

Ardı ateşti ceremesi

Bir üfleyişte sönüyordu semeresi

Sonu yoktu bu biçimsiz gidişin

Kâr ettirmiyordu al/sız-verişim

Biçâre sattım yüreğimi bir mezatta...

İflas ediyorum Ana,

Eşiğinden kurtarsana!



Huzurunda katli vacip bir gün/âhım artık

Boyun bükmesin "vâh"ın geceye

Parçalanmış dizelerime bakıp

Dipsiz n/azarınla yamalamasana!

Evir gözlerini çevirdiğin yüzünden

Devrilsin ayaklarıma başım.

Beynime sıçrayan acılarım,

Gözlerimde birikmiş çılgın nehirlerim var!

Dokunup bir lahzâ

Taşırsana!



Gusletme bu cenini

Sözü câiz değildir Ana!

Savur yüreğimi boşluğa.

Yıkıp nedametin duvarını

Tırnaklayarak çatlamış toprağı

Son kez...

Son kez doğursana...!






(Sezgin Karadağ)