HAYKIRIŞ/1durdurun şunu yürümüyor bu dümeni kırık tekne üflemekle mahkum rüzgara varmak için en yakın limana harcama nefesini boşa demesin kimse bana boşa üflemedim alnımın teriydi nefeslediğim berrak görünümlü dibi çamurlu denizler batık gemiler ve kalan leşlerdi payıma düşenler damgasını vurdukça aydınlık süzülmemiş dar gönüller at sürüsünün nalları altında ezildi karıncalarım ve bağıramadım acıdan şimdi inzivaya çektiğim günlerin koynunda haykırışlarım ağlıyor ayrı ayrı mısralaşıyor alın teri bir küçük damla koca okyanusta olmasa eksik kalır mı bir apaz su olsa da taşar mı denizler kızgın ateş altında alnımdan akarken kan damlası kendi boşluğunu dolduramayan koca okyanus taştı ve gün geldi nem kustu ellerimle yarattığım güneşler paçavraya sarılı içi boş kemiklerdi seçtiklerim bu yüzden yüreğimi karanlığa mahkum ettim ne zaman ki kalmadı pembe yalanlar durdu yürek kıpırtısı soluklanmak için iki nefes fazla değildi acısı gerçekten kendi kendimi kandırdığımı yüksek sesle telaffuz etmekten Blackless |
iç dünyan sarmaşıklar gibi karmaşık.
kutluyorum
iyi bayramlar diliyorum.