tutup seviyorsun. öpüp
olur olmaz yerinden. çekip
çekingen yanlarını bir yana
girdapları yutkunmaya
iki kıyıda bir zamanı uslandırmaya
alışıyorsun. ırmak döken denizden
martı doğurmak geliyor aklına
aklında afişler ve şiirden çok
gümrah sevişmeler içinde
içinden aşk geçen günler silkiniyor
sonra ananı sikip gidiyor. gitsin
diyemiyorsun. desen
bir şarkıyla aran açılacak*

az kalsın kanıp
sırtındaki sırrı atacak
neredeyse. sırasını bekleyen
sınırları kaldıracak
bir yemini yok yere bozup
yurtsuz kalacaktın
neyse sevgilim. üstü kalsın
diyemiyorsun. desen
bir şehirle aran açılacak

en sonunda. son soruya
takılıp kalıyorsun. takmasanda
olur da gelir diye
sorulmaz oluyor o soru
yaşamak. sevgilim
belki bir şeydi. şeyleşti sayende*
diyor. ve geçip gidiyorsun
bu senin dünyayla aranı açıyor. olsun

söyle bana borke
bu şarkıda. bu şehirde. bu şiirde
ve bu dünyada. sen
bu kadar ölmeye nasıl dayanıyorsun

1722Bin12İst.

*Fadıl Öztürk
*Mehmet Çetin