Bilseniz içimde yanan ateşi,
Tatlı bir tebessüm söndürür beni.
Yakından duyduğum her kalp atışı,
Etrafında fır fır döndürür beni.

Bütün çabalarım, sayılır hiçe,
Dost için kaynarım, hep içten içe,
Kapkara bulutlar dönmez behiçe,
Yağmur gibi yere indirir beni.

Dolaşıyor adım, elin dilinde,
Bilmem ki kemendim kimin elinde?
Boğulurken ruhum sevgi selinde,
Sessiz bir fırtına dindirir beni.

Güneşten vazgeçip geceye kanmam;
Doğmayacak diye eyvahla yanmam;
Kasırga çıksa da inanın tınmam;
Yalancı baharlar kandırır beni.

Yönümü şaşırmam, Hakk’a tarafım;
Adımın altında belli parafım;
Dövseler, kırsalar değişmez safım,
Gafil rüzgâr çöle kondurur beni.

Gülşenim tarumar, bağım yerle bir,
Diyorlar; meclise gel de terle bir;
Muhabbet bağında soğuk, sırlı bir;
Yüreğin ayazı, dondurur beni.

Kurulmuş mahkeme konmamış adı,
Şahitsiz duruşma, olur mu tadı?
İnatla direnir insafsız kadı,
Un serilmiş ipe bindirir beni.

Akşamı bilmeyen günle didişmem;
Aşk odu olmayan fırında pişmem;
Ziya’yım bildiğim yoldan da şaşmam;
’O’ ki; Selâmete gönderir beni.