.'LI ŞİİRYoksun! içimin yaralı turnası semahından yoksun... (.) Tüm arka sokakları kamufle edilmiş şehrimin puşt çatlatan ayazıyla ovuyorum ellerimi... Yoksun!... kar altında yüreğim.. ha düştü/ha düşecek çığım! (..) Sen gideli... toprak damlı evlerin su sızdıran damları gibi damlatıyorum geceye ahımı... boğazına kadar dolu bakır teşttir yüreğim ha taştı/ha taşacak damlayım! (...) Sözlerim namluya sürülmüş kör kurşundur ardından yokluğuna savurduğum... kendime yabancı/sana sığınmacı ne ülkeler kayıt düşüyor beni ne halklara aidiyet hissi veriyorum parçalanmış kimliğimle... sürülmüş bir yetimim bir ben bilirim kar altında düşlerin titreyişini... (....) Metruk bir şehre döndüm kirpiğinden düşeli bütün adresler sana çıkar katran rengi hoyrat gecelerin koynunda... söylesene hangi iç ülkenin göğüne bakıyor vurulduğum gözlerin... hangi göğün yosma yıldızları örtüyor üstünü yokluğun düşmüşken ocağıma... kor alevler ortasında yanarken içerim hangi miladın bitişi bu yara? (.....) Yoksun! Munzurun ak suları don tuttu... Zel doruğunda üşütüyor parça tike düşlerimi... z/amansız bastırdı bu yıl zemheri... Yoksun! Kıblesi kayıp mihrabımın... ...Ocak yangınından |
***
' Yoksun! '
dile mi doladık? dilimize mi dolandı!
gönülde mi'ydi ? yoksa... yaralı turnalar, semah dön-e-mez mi'ydi
---------------------
-içim üşüdü de yine..kendime! döndüm :( -
***
yüreginiz var-kaleminiz sağ olsun.. Teşekkürler (güzel) Şiir'e Roza...