PİYA'YA MEKTUP -3-Bugün Pazar... küflenmeye yüz tutmuş hayalinin yanında yazıyorum bu zırvayı Piya... kas kendini dedi bir dost... çok daha önce söylemişti aslında bir diğeri... dinlemedim! oysa biliyordum haklı olduklarını... keseceğim mektupları Piya... sonunda bir gün evet bir gün! bitiyor tükenmez kalem de... Bu masalın an kadar kısa maviliğinde gezerken konuşturdum yüreğimi hep... oysa çoktan hasıraltı olmuştu sende beni ayakta tutan Eylülden kalma anlar... hayatın gerçekleri var Piya... bir de bizimkiler... üstelik biz olmamışken hiç! affet Piya densiz mektuplarımı kapına bırakıp kaçtığım için... Bugün Pazar... sağnağa yakalandım öyle hazırlıksız... şemsiye kullanmayı beceremedim ömrüm boyunca... hep zamansız yakaladı sağnaklar/savunmasız... çok şey beklememeli hayattan be Piya... geç oldu lâkin anladım! beklersin olmaz/beklersin gelmez... kapılıp akışına yaşamın bırakmalı düşleri serbest... Sızıyı tanırım ben Piya... kapanmayan yaralara tütün basmayı... tuttuysa bu zamana kadar beni bu kasırga bir lokma umudu zulamda sakladığımdandı... umutlar ölür bir gün Piya... umudum öldü bizden yana.. yaralı kanatlarla öğrendim uçmayı... Bugün Pazar... gidenlerin arkasından ağlıyor gökyüzü ... bir kez daha ağlamıştı,güzdü... şehrimi terkediyordun o gün... bir tek gökyüzü değildi ağlayan... neyse Piya... lüzumu yok şimdi yaşanmışlıkları hatırlayıp kanamanın... öyle işte... Kendime dikkat et Piya... yapacak çok şey var uzun oldu bu mola... akıp gidiyor zaman... geride kalmanın burukluğuyla... el sallıyorum sana Piya... uğur ola... gitmeliyim ve bitmeli içimdeki fırtına... S.G |
Hiç de zırva değildi
ömür ne uzun sancılarla sallanıyor
bitmek bilmiyor anlar
çıkartsan cebinden ne çok ah dolu
ah Roza, unut gitsin hepsini
bak yarın yine güneş doğacak gibi......