Felçli Şiir...Hecelerim ; Pencerene kadar geldi, Uçmaktan yorulmuş bir kuş gibi cik’ledi önce… Sonra duyman için bağırdı, çağırdı kendince… Duyuramadı. Elleri dondu soğuktan , Titredi.. Hecelerim; Kimsesizlerim! Soğuk ciğerlerine işledi biraz daha, Balyoz yumruğu gibiydi soğuk, Doluyordu! Ciğerlerine… Hecelerim; En yalnızlarım… Ne çok şey birikmişti avuçlarında, Tutamaz hale geldi elleri, Uyuştu! Soğuktu! Hecelerim; Köleleriydi kelimelerin.. Sonrasında oluşacak bir Felçli Şiir’lere hep Gebeydi! Tutunacak hali yoktu Şiirlerin… Hepsi biraz Buz’du… Sana geldiğim yollar hep Zor’du, Hep yordu.. Uzundu!.. Kenarlarda dikenli teller Vardı.. Tuttum destek almak için Acıttı! Hecelerim kırıldı, Sesim çatladı.. Ellerim titriyor.. Ben herkesten sonra gelirim! Hiç kimse olmadığında olurum. Gizlice! Felç olur ellerim , tutmaz dizlerim, Yanında bedenim istemsiz kalır… Tıpkı bu şiir gibi, Felçli! Rotasını şaşırmış , yönünü bulamayan, Bir Gemi! Ellerinde!! (YirmiBeş-Ocak-İkiBinOnİki*13:00) Nevin Akbulut |
Etkili anlatımdı.
Tebrikler.