RENGİN ŞİİRİ…Gözlerin konuşur eksildikçe saatler İncisi kopan bir midye ağıt yakar hiç söylemediğin vedalarda ıssızlığa boyanır ayrılık elleri kalır bakışları kalır kapı eşiğine… erkene kurulu gidişdi renk kaçkını adımların silinir pencereden sırlanmış aynada hüzün hangi oyunu oynar sevda ebesi gözlerim bağlı bulamam seni hiçbir yerde kaça kadar saymalı saatleri… terk edilmiş kayık mecrası bu liman tanıdık gelir çarpan dalgalar kaç medcezirdir dönenen aşk şiirin ağrısı ağır aksak sızı kış kılıklı caddeler solgun sokak lambaları yıldızlar ekim uykusu rüyaya dalan sonbahar şarkısıdır dilimde ıslanan sözün notası… ellerim yağlıboya bulaşığı özlemin resmine renk karıştıran tuval sensizlik boyuyor sarı artığı gazele… kaç satır azaltır içindeki azlığı kaç söz yazsam alır ömrünün yasını şövalye, kalem, boyalar en sevdiği rengi avuçluyor… Yüreğinin rengiydi boyadığım yüzüm, kaç tuval eskitir bu aşk, bırak ellerim sana boyalı kalsın… |