Aslında insan sussa bile susturulsa bile içinden hep o düşündeki güzellikleri, umutları, iyilikleri yaşamak ve etrafında tanıdığı tanımadığı kim varsa onlara da yaşatmak ister. İyi kalpli insanların en büyük silahıdır bu. Şiirin başında dünyanın şu anki durumundan sitemle bahsediliyor fakat devamında bu durumdan şikayetçi olmak yerine bununla nasıl sessizce savaşıldığının örnekleri okuyucuya özenle hazırlanmış dizelerle veriliyor.
Bu durumu genel olarak ele alsam da, bazen bir insanın sadece kendiyle olan kavgasında da, gitmek isteyişlerini durduran her şeyle savaşında da aynıdır bu.

Bir şiirde en çok aradığım, güçlü imgelerden, ses uyumlarından çok daha fazla önemsediğim samimi söyleyiş biçiminin, kendi özgün dilinizde estetize edilmiş halini bu şiirinizde de görmem beni çok sevindirdi.

Bu şiirden sonra şunu da düşündüm. Her şey sussa acaba biz neyi duyarız?
Duymanın sadece sese verilen bir tepki olmadığını gördüm şiirde.
Yine dizelerden geçip sonunda dünya acılarıyla savaşabilen güzel insan iç seslerine vardım.
Ki eğer sözcüklerin dokunup da masmavi umutlar yaratabildiğine inanmış duyarlı bir insan yoksa bu hayatta
Kahkahaların, çığlıkların, ağlamaların, dalga seslerinin toplamı yine kocaman bir SUSMAKTIR.

Kaleminizin, her zaman böyle sayfalara değdiği an
kötülüklerle savaşmaya hazır güzel iç sesli harfler yazmasını dilerim.