yeryüzündeki son aşk filmine istinaden yazılmıştır...

içindeki karanlık çökünce yüreğine..
bilmeden,
yavaş yavaş,
unutacaksın anılarını.
... içindeki karanlık çökünce yüreğine,
neden öfkeli olduğunu bilmeden;
ve kızgınlığın içindeki alev rengi ..
en başta nefretin kendine ise,
unutacaksın anılarını.
önce kokularını yitireceksin,
sonra tadı tuzu kalmayacak dünyanın.
büyük bir açlıkla yiyeceksin herşeyi, yalnızlığınla.
unutacaksın aldığın tüm tatları, o nefretle yaşadığın kalabalıkta.
“yalnız ölmek istemiyorum” diyen sesin kulağında çınlarken;
kaybedeceksin tüm sesleri,
kendine ve dünyaya sağır.
sessiz dünyanda kalabilirsen
dayanarak boşluğa,
açlığa,
tatsız ve kokusuz hayata.
belki ,
affedeceksin kendini.
kapanmadan dünyanın ışıkları sana,
için aydınlanacak
rastlarsan eğer kendini affedene..
içindeki gibi kararsa da dünya,
bulacaksın hayatın kendisini ...
ve aşkı.