firar vakti ellerinden
son gözyaşı da aktığı için gitmem lazım erkenden
daha fazla yanmamalı içimde yüreğin
ve daha fazla yakmamalı gözlerimi, gözlerin
badeler sözlerini yudumlatırken sahilde bir balıkçıya
beyaz sakallarıyla hüznü tekrardan görmek zor geliyor inan
zor şu an.



yalnız sen,
iliklenmişken ruhumun anlatımsız maveralarında
hayalinin şehirlerinde yine seni arayacağım, biliyorsun.
fakat gitmek vaktine yakışır gülmek
hiçbir şey olmamış gibi bir de; kendine iyi bak deyivermek!



oyyy oyy, bu başka bir avuntu çeşidi elbette
sen çekip gittiğimi gördükten sonra
bakmayacak mıyım sanki bir ağacın arkasından saçlarına
düşünmeyecek miyim neden diye
kendi kokunla sığınacağın gecelere
seni, öylesine bırakıp; nasıl da acıttığımı bile bile
gitmeyecek miyim?



kaldırım taşları sesini ezberliyor
evet evet, bu tik taklar
şu dudağını emdiğin son dakika
rujun birikmiş azıcık sol tarafında
olsun, nasıl olsa sileceksin yatmadan
hem bir de yağmur yağıyor ya
hani yağmur yağmalı ya ben ellerini bıraktıktan sonra!



başka bir rüya göremeyiz elbette bu gece
çoğunlukla uyumamak lazım
ya da ne yapmak gerek, bilmem ki!



ben şu ayrılıklara hiç alışamadım ya
alışamadım gerçekten hiçbir vedaya!



ne beter hüzün
kulaklarımda o iki sözün
gitsen de seveceğim, gitmesen de
ama gitmek gölgeme tutulmuşken turnalar gibi
kalıp da acı çektirmek niye?



ne beter iniltidir şu dış kapıdan gelen çocuk sesleri
ne acı ezanlardır beş vakit okunan göğe doğru
ne gariptir şu yaşlı nine
karşıdan karşıya geçmesi dünyadaki en büyük mesele
oysa ıslaktır şu geceler sensiz
ve de nefessiz



firak vakti ellerinden
neresinden tutarsam tutayım, ızdırap akmaya başlar
ağlar çiçekler, yalandır nevbahar
yalandır verilmiş bütün sözler, hayaller, hülyalar...
ağlayan dillerinde bülbüller ağyar
neresinden tutarsam tutayım faydasız artık dönüşü olmayan
gel demeler, yakarışlar...

şimdi son durağında ring yapmayı bekleyen bir otobüsün en arka koltuğunda, yanakları cama dayalı sensiz aynı şiiri okuyor:

buna da alışır diyor üst komşusu Naciye teyze, buna da alışır diyor...
bir de dediği kadar kolay olsa keşke
aklımdan bir türlü o gözler, bir türlü gitmiyor!