Karanlıkların Güneşi
Kaybolup giden düşlerimin içinde
Soluk bir güneşin altında Yetim kalan duygularım Zehirli sarmaşıklarla sarılmış Gönül bağım… Kirpiklerin arasından süzülen yaşlar Soğuk ve yalnız kalan dünyalar Bezgin, Bir o kadar da yitik hayatlar Susar isyanlar Boğulur sessiz çığlıklar Zamanın içinde kaybolmuş ömrümden Ne kaldı geriye elde Geceler neye gebe Tamda karışmışken düşüncelerim Umutlarım yok olmuşken Derken birde... Bir gülüş ki zindanımın en kuytusundan Işık saçan Bir parça topraktan Yeşeren umut filizleri yaratan Zemheri soğuğunda ayaza çalan duygularımı Sıcaklığıyla saran Bir çift eldi bana uzanan Kandilleri yanarken minarelerin Bir ses yükseldi tan vakti Türküler söyler dillerin Sustu yüreğimde yükselen Yalnızlık çığlıklarım Hoş geldin gönlüme Karanlıkların güneşi S.Ç |
ey şiir..
sen aydınlığı seçtin gözlerim karanlığı ..
ne güzel anlatmış güneşi şair
kutlarım dağgülü
hep şakısın şiirlerinde o nazlı gülün bülbülü
sevgiler