BİZLER ADAKLI KURBANLARIZ
Bitimsiz yenilgilerin sancıları
Saplanır yetim avuçlarımıza Kimin girdaplı rüyasında boğulduk Kimin adağıydık,kurban verildik Ne vakit pusulasını yitirdi hedeflerimiz Rüzgarda bozguna uğrayan bulutlarız Tanırsın bizi Gözlerine konaklayan yağmurlardan… Say ki,hiç yoktuk Bu güneş çürüyen yanlarımızla besleniyor Eteklerinde parıldayan kandır Bakma yürüdüğümüze Dünümüzden topladığımız ölümlerdir Bizi böyle yürüten Bu takvim yaprağında saklı Her birimizin isimsiz mezarı Bıkmadı bizi öldürüp, öldürüp diriltmekten Belki bu yüzden Deli karanlık bakışlarımız Belki bu yüzden gülümsemelerimiz Diken tarlası gibi sarar dudaklarımızı Gülmeyi unuttuk,mutluluğu ararken Kendi karanlığımızda öldürdük ışığımızı Korkma! hıçkırıklarımızdan Kaç asırdır miras gırtlağımıza Bu yüzden şarkılar unuttu bizi… Suskunluğun ipliğiyle dikili isteklerimizin dili Sen yalnızlığını da bırak yüreklerimize Topluca kıydık yıldızlarımıza Yalnızlığımızın anaforuna ekleriz yalnızlığını Daha da çoğalır aktörlerimiz Kendi sahnemizde oynanan Hep aynı tragedya da Paramparça dağılan rolleriz… Elleme! Kurtlanmış yaralarımızı Doktoru olmayan hasta gibi Açık ameliyatla kapattık acılarımızı Öylece masa da kaldı umutlarımız Narkoz sonrası sendeliğinde düşlerimiz Bir yerlerdeydi çocukluğumuz Öyle yabancı Öyle uzak anılarımızın Geçmişimiz kekeliyor,sessiz Acaba yaşadıklarımızla var olmamış mıydık? Bu akrep,bu yelkovan yalan mı söylemişti Yüzyıllardan bu yana Tek gerçeğimiz hayalimiz miydi?... Dur! Gitme Korkularına sardığın gölgemizden de olacaksın Ve omuzların bırakacak kendini Taşıyamadığımız yükün kucağına Korkarız işte o an! Ne yapacaksın? Dar bir alana sıkışacak sahnen Rolün kaçacak kimliğinden Seni sevinerek kovacak kelimeler Aynalar göstermeyecek suretini Yokluğumuz ayaklarına dolanacak kaybolursun,biz olmazsak… biz, adak kurbanları olmalıyız esir olduğun anın her bir karesinde yoksa yaşam ağlarına takılan balıkların ölü bir su yolu bulurlar boğulmak için umutların,ellerinin kentini üstünde kefenlen terk eder en iyisi mi bırak sağırlığı cinnetimizin kahkahalarını dinle ne kadar uğraşsan da nafile, başka başka resimlerde yansıyacağız gözlerine… |
Bu güneş çürüyen yanlarımızla besleniyor
Eteklerinde parıldayan kandır
Say ki hiç ıslanmadık yağmurlarda
Toplamadık kardelenleri
Sen kokanlarından
Tebrilkler Senem hanım uzun zamandır kalemnzden şiir okumamıştım harikaydı çok beğendim kutladım.