KOKUDASIN!
çiçekler içinde bembeyaz bir gül
gülün dayanılmaz kokusu kokudasın bahçemde, hemen yanıbaşıma çimilmiş büyümedesin sana en uzun gecede veda etti baban oğlun bu gecede yitirdi kokunu sen çiçekler içinde bembeyaz gülümsüyorsun ... gözlerinin eğrilerinden düştüm kaç zaman hangi doğruya tutunduysam orda başladı yangın ellerine dokunur dokunmaz, orta halli bir çağ aydınlığı oluyordu sokak gülüyordun gülmesine ya iyi hoş güzel oluyordu üstelik fakat söyler misin artık bu tanrıyı nereye koyacağız üstelik sorular da birikti yine yığınla ... çiçekler içinde bembeyaz bir gül gülün dayanılmaz kokusu kokudasın ölenin kokusunda ... |
Bazen varlığa bazen yokluğun tam ortasına koyarız da anlamaz kimse.