RÜYANIN BALADIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Rüyanın baladı; miyop biri için muğlak fotoğraflardan öte, yanyana gelmeye müsait puzlle gibi olmalı. Yoksa sabah sabah sadece bir rüya kalma ihtimali de olabilirdi...
Ay ışığında şavkıdım gecelerce
Adım Suphi! Soyadımı dün gece ceviz kabuğuna işledim Bir apartıman boşluğu mermerde neden yankır, bilirim Gümüş işlemeli kafeslerde asansör korkularını da… Ve rüyanın belleğe kazıdıklarını… Yoksa bir vazo neden öldürsün bildiklerini durup dururken! Gülün solma vaktidir de ondan Suyun bekâretine kanma! … Miyopluğum öldürecek beni bir gün, bundan eminim Ama yine de sokakta koluma çarpmayın! İçimde bir çınar sessizliği yatıyor, uyandırmayın! Huysuzun biriyim, adım bu sebeple Suphi’dir Sedefi kokusundan tanırım Ölüleri mezar taşlarından… Gülmesini severim ama biraz acemiyim Biraz da körüm Hayatı bir otobüs durağından ibaret sandığım zamanlar oldu, yanıldım Öyle olsa bindiğin ilk otobüs çoktan ermişti anayurduma. ... Suphi, diyorum ki ben! O parkta vedalaştığın kadın var ya, Bir gün musibet olup Doğacak düşüncenin orta yerine Bütün kanunları bir bir silecek dehlizlerden Yaşanmamış yasa yoktur diyecek, Belki hiç unutamayacağın büfeci bile iyi temennilerle selam verecek, yanılıyor muyum? … Her neyse adım Suphi işte; Bir virgülün cazibesine eğildim, Soyadımı fırtınalar denizinden aldım, Saçlarım dışında dalgalı eğrilerim olmadı Siz yine de İrfan deyin bana Nikbin hürriyet! |
nefisti.
şiir dilini seviyorum sevgili İrfan. ve seni okumayı da.
ve şiirlerinde okuyucunun zihnine büyük puntolarla sıkıştırdığın güzellikler...