BASBOOSA'ya DİVANŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Tunus’ta öğretmen olduğu halde ataması yapılmadığı için seyyar satıcılık yapıyordu Mohamed Bouazizi...
seyyar satıcılık yapaken Polisler arabasına el koyup bedenine işkence etmişti. Babası, daha Bouazizi üç yaşındayken ölmüştür. dünyanın yetimidir. annesini çaresizlikten Bouazizi’nin amcasına eş yaptılar. Tunus bedenini yakarak ölmeyi seçen Bouazizi’yi kahraman bilerek isyan ateşini yakmıştır fakat ülke iktidarını Amerikan işbirlikçilerine vermişlerdir bu defa. Bouazizi’nin Onurlu ve çilekeş yaşamını başta eğitim emekçileri olmak üzere tüm halklara üleştiriyorum.
Fakat bırak artık, bir tarih yaprağında kaybolayım!
Siyah beyaz bir fotoğrafta bul beni öğretmenim! … Sesimi yolda yitirdim Adım ilkin Bouazizi’ydi Sonra Basboosa dediler. Afrkalıyım, Cezayir’in kardeşi Babamı, bir mezar taşından tanıyorum Bi de işsiz günlerimden Annemse, bir katedralin gölgesinde doğurdu beni Sonra büyüdü ellerim Yetim bir yürek ve ölümü taşırım eteklerimde Aklım almadı fakat ısırgan otunu ve kalabalık yalnızlığımızı … Bizim toprağa durmadan can verdiğimiz doğrudur Akşam saatini bir mezar taşından biliriz çünkü bi de iş çıkışı yorgun gölgelerden Ve bu asırda bu meydanda sayısız düşünmüşümdür babamı ve Tunus’u Tanrı Baal Hammon’u çocukluğumdan beri bilirim Sonra geç vakit işsizliğimi ve Akdenizi… Henüz bir çocuk nezaketinde akıyor sularım Afrika’da hepiniz kadar cesurmuş babam Bir gün bir yıldız koridoru çarptı arabalarıma sessiz sedasız öldü tanıdığım çocuklar Ellerim bu kocaman hayatı neresinden tutsun dersiniz! … Arada bir irkilir gibi uyanıyorum sesime Alelacele göğsümü yokluyorum Bir maymunun zamansız ölümüne yoruyorum bu telaşı Git dersem, gidecek tanrının yobazlığı Gitsin artık! Aydınlansın gözümde şafaklar Bir kabile şöleni bir dağ çileği olsun yaban, sevineyim gönlümce, sonra üzülürüm bi ara. … Sesimi yolda yitirdim Adım ilkin Bouazizi’ydi Sonra Basboosa dediler. Afrkalıyım, Cezayir’in kardeşi Babamı, bir mezar taşından tanıyorum Bi de işsiz günlerimden Annemse, bir katedralin gölgesinde doğurdu beni Sonra büyüdü ellerim Yetim bir yürek ve ölümü taşırım eteklerimde Aklım almadı fakat ısırgan otunu ve kalabalık yalnızlığımızı … Kime sorduysam ölümlüydü bildikleri Adımdan ötesine ateş düşürüyorum o halde! Dünya yakılmalıdır kardeşlerim, siz de yoksanız! Ve Tunus, Cesedime düşen yorgun ülkem! Basboosa’yım ben Beni doğurup durma artık, adımdan ötesine ateş düşürüyorum! |