ilkbaharlarını bu şehrin
kırkikindi yağmurlarında bekleme güneşi
loş ışığında ansızın kapının çalabileceğini
sessizliği hiçbir sesin yok edemeyeceğini
bildiğin gecelerin titrek irkilişlerince
uydurma yalanlar beslediğin dünlerde
gidenin geri gelme ihtimalini
unut


duyma
ve asla konuşma eskilerden
eskiler kanatır şimdileri dünlerden
gözyaşlarına sarılıp anma o sevinçli günleri


gerisi boşmuş deyip dünyanın
kuşlar çiziverme gözlerini kapatıp
yıldızları saydığımız yatağının köşesinde


dünden bugüne ne kalmışsa
gidene dairdir deyip ıslatma peçeteleri
peçeteleri isyan ettirme doğduğuna
doğumuna her yeni umudun
bir kez, bir kez daha


sebebini sorma kimseye
şarkılar besleyip ellerinin çatlak coğrafyasında
bedeviler gönderme yanan yüreğine
yüreğinde kanayan her ne varsa
dönüp bakma bir daha geriye


atma yalanlarını
ufak bir kadeh sonrası yıkılacak asır düşündüğün
ömrüne


unut
içimde sana havlayan sensizliği
bir umut sanma
kurduğum hayalleri yalanlarına sarıp
ardına dahi bakmadan
git


hayır
hatırlama artık dünyanında bir gün yıkılacağını
dağ tepe taş üstü üstüne


hayır
ıslatma yanaklarını aynı sözlerin alfabesinde
sana inanmayacağımı bile bile


unut sevgiye dair ne varsa
yaşanmaktan yana
artık yanımda


kaçan trene koşan bir çocuğun düşüşü ardınca emekleyen bir çiçek
sürünebilip gökten yedi elma düşürünceye kadar
bir çarşamba sabahı pencerelerini sarsan
yılışık mahmurluğuna
soyun


giydiğin hiçbir elbise seni bu kadar güzel gösteremez
beni düşünüp, bana ağladığın zamanlarda seni
yine de her ne kadar güzelde olsa sevmek


unut..