ben sustum!
hangi duvara yaslasan sırtını
üstüne yıkılıyor ve sen enkazından çıkmaya çalışırken daha yeni duvarlar düşlüyorsun... kaç musibet seni aydırır? hayallerini taşıyorsun evi görmeden daha bunca düş nereye sığar diye düşünmeden şuursuzca... saray bekliyorsun belli yavrusu bile değil hani bildiğin saray... salon salamanje odalar kuştüyü yastıklar kuşsütlü sofralar muhabbetli sofalar... dikkat,kırılacak kalp! var bile yazmadın kutuların dışına. en kötü ihtimalle bir kulübe bulurum karşımda,diyorsun ya... sokakta kalmak da var kış ortasında. sen yine de taşı umutlarını ordan oraya... yorulmuyorsan bu taşınmalardan korkmuyorsan kovulmalardan cesaretin varsa hala,aşka ben sustum! |
ordan oraya...
yorulmuyorsan bu taşınmalardan
korkmuyorsan kovulmalardan
cesaretin varsa hala,aşka
ben sustum!
..
şimdi sırası mı susmanın diyesi geliveriyor insanın ama
bin bereket gönlünüze