SÜRGÜN
uzun cümleler kurmayın bana
seslerin ağırlığı eziyor cüssemi duymak istemiyorum kendimi girdaplar dönüyor ruhumda, ruhum kayboluyor girdaplarda... bir sokağa atıyorum bilenmiş yalnızlığımı içinde kaybolmuş suretimle... kime dokunsam ah ediyorum, kim dokunsa ah alıyorum... ayaklarıma bulaşıyor karanlık yürüdüğüm kaldırımda izi kalıyor hüznün... eteklerini toplayıp kaçıyor benden şehir yetemiyorum ardından. sesler boğuyor beni, karanlık içime işliyor. hadi! tutun bileklerimden, kaldırın içimdeki ruhu belki yaşamaya dair bir aşk atışı kalmıştır nabzımda.... ayşe ışık uyanık dörtaralıkikibinonbir |
aslında ellerin bıraktığı kadar ellerimi,
ellerimde tutamamış ellerini,,