Avuçlarım KanıyorŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 2007 ve acemi bir çocuk... paylaşmak istedim...
Can yangını nedir bilirmisin
Sevdayı attın hücreye, hiç düşünmeden Çıkardım göğsümden yüreğimi Şimdi avuçlarım kanıyor sensizlikte İnsanlığım iç çekiyor sana Bir nefeste tükenen sen Hayatımı tüketen ben Girdabına düştüğüm yalnızlık birde İçimdeki çığlıkları büyüten Kendinden bile kaçıyorsun korkuların zirvede Sakla kendini solgun bir çehrede Savaşmak varken, mücadele etmeden Sırt çevirmek niye Sahipsiz kalmışsa gönül bağın Bırak essin Rüzgârın uğultusu gözlerine Gör ki ezip geçtiğin sen, yeniden sen olasın Kuru bir dal değil, ulu bir çınarken Sesinden en manidar ezgiler süzülürken Yıkılışın neden.. Yürek çerçevemde boşalan yerin Çok derin Bir o kadarda siyah Bir hiç uğruna Yok, olup gittin Sorgu değil, bunlar Seni sen yapan Avuçlarımı kanatan, dilimde tınısını sislere atan Soğuk şehrin, vicdanını unutup Bulutlarına anlam katan Seni, Bendeki seni soruyorum düşlerime Bir adımlık mesafelerden Koşarak gelen ayaklarıma Prangaları taktığın bir günde geldi Bu mısralar kalemime Susuşlarımdaki gözyaşlarımı işledim kendimce Sabah oluyor, yine gün gülümsüyor Sen zindanında çürütürken yüreğini Ben, yine hayal ediyorum Beyaz güvercinleri Ne olur dön artık geri s.ç 31,08,2007 |