Nasılda kırgın içim bir bilsen
adının harflerinden düşüyorum bu gece
volta atıyor odamda zaman
tit tak sesleri bozuyor sessizliği
eskiyor ömrüm şafağın ölüm vaktiyle
Dilimin secdesinde kırık kelimeler
Dudaklarım hicranı yudumlar
Titrek mumun diline düşüyor solgun yüzün
penceremden sızarken kırılgan ışığın huzmesi
Kalemim suskun
dargınım kâğıda hep bu vakitler

Sen dert yüklü keder dağım
altında bıraktın savurduğun tüm toprakların
Ah ah can
sevgisini canıma sardığım yar
Canımsın deme
Canımda yaralar kanar
Nasılda asılmışım senin ellerinde
Bastırmışım yüreğimin üstüne
Bir dağ devrildi eteklerime
Nefesim yok
Haykırışlarım boş
Yapa yalnız suskunuz

Yağmurlarda ıslanmış ömrümüz
hiç biz olmadık ki
biz seninle hiç yarılanmadık
acıdıydı kuruttuğumuz dudaklarımızda
elemdi ellerimizde soğuttuğumuz
çekip gidersin bir pervanenin kanatlarında
yastığımın kanaviçesinde eriyor gözyaşlarım
daha sana hiç diyeceklerimi duymadan
sadece hoşça kal de
korkma düşmem artık seni satırlara
sıralamam içimdekileri kelimelerimin ardı sıra
kapat gecenin ışığını çekil sıcak yatağına
kendi gölgemde ben sensiz üşüyorum


Su gibi akıp gitmeliyim senin şehrinden
öyle bir yere göç etmeliyim ki
seni hiç düşlerime getirmeden


Bir gün gelirsen şehrime yeniden
basarsa ayağın bastığım caddelere
soluruz belki bir an aynı havayı
en dirayetli yanımda kopar fırtınayı
inanmak nasılda inanmak istiyorum sana
her sözünün ardındaydı dua
işte bugün bir mumu söndürdün parmaklarınla
ne olur gitme diyemem ki
hatıraları saklarım koynumda
kokun hiç gelmez benden yana
bir daha uğrarsan yaşadığım kentin sokaklarına
sakın merhaba demeden geçme
dostum de
sevmemiştim de
sadece hataydı de
unuttum de
sen gözlerimden akanlara bakma

Not: şimdi mola veriyorum seni sonra özleyeceğim