HÜZÜNDÜ ŞIRASI SEVGİNİN
Tükürdü adımlarımı taşlı caddeler
sendin bendim dibine kadar aşktı hayatımızın son baharıydı nem şahit yakamozdu parıltısı aşk tazeydi üzerindeydi tüten acısı gitmekti dönüm noktası bir derece hayretti kapıda bekleşen dil acımasızca katleden aşığı Son toprağın içine düşen tohum geceydi sabahtı yalnızlıktı içimde sızısı aşk sen hüzündü şırası sevginin asıl adı dün bakıp arkamdan seslenenimdi şimdi eldi döngüsüne dönmüştü güneş tutuktu ay balkonumda demir parmaklıklar tutun bakımsız zamanı baş kaldırılmış köşelerde baskın Neydi kimdi kimsesizliği düştü düşüp de yürekte kalan bir dudağın ucundan kaçan sözcüktü git diyenin acısınca kavrulan bir kurşundu vızıldayıp alnın ortasında son durağını bulan iklim kıştı artık parmaklıkların arkasından bakan Sesiz satırlarıma hayat veren Sayın Ahmet ORMANCI Bey’e sonsuz saygılarımı sunuyorum |