Karanlık Haykırış
Bir nefeslik ömür
Gözlerimin önünden geçip gitti Sustum, alçak oldum Konuştum haksız oldum Ne bilinmezmiş hayat Umutlarımı, avuçlarım da saklarken Çırpınırken, ömrümün baharında Karanlık bir haykırış, böldü tüm düşlerimi Ne yana döndüysem, vurgun yedim Kaçışı yokmuş gerçek sandığım, sahteliklerin Öyle bir acıymış ki Gözünde canlandırdığın Geleceğin kayboluşu Yoksul kaldı sevmelerim Yıkık bir yapı şimdi Onca emekle ayakta tuttuğum bu beden, Sorgulara yenik düştü çehrem Bir parça gülümsemeye muhtaçken, Bir yudum sevgi dilenirken, Acımasız bir bakışa, baka kaldım Neydi sebep, Neydi bunca kinin birikimi Düşüncelerim küstü bana, cevap aramaktan Yüreğim lal oldu, hissetmeye çalışmaktan Ben bende sürgünüm şimdi Emekler boşaymış, çırpınışlar boşa Göz pınarlarım küs bana Tükendi onlarda Ben yine susuyorum İçimdeki çığlıklarla s.ç |
kaleminiz daim gönül sesiniz hiç susmasın.