Aşkı Çıkar Kınından
Sınırları belirsiz bir haritanın,
Son kervanı geçer topraklarımdan. Gidişi belli Dönüşü yok yolların. Çıkmış bir kere yaydan. Yetkin bir ömrün Karaçalılarına saplanmış kanıyor ellerim… Düş desem düşlerimden Düşer belki damlayıp çöllerine. Yeşerip kucaklar turkuaz ışıltılarını göklerin. Sahipsiz akan bir serseri deyiş Duvarlarıma çarpıp gelen Gölgesini vuran bir katil benliğinde... Titrek gözlerinden akar, Giderim ait olmadığım dudaklara, Tutanaklarda isimsiz geçer Suskunluğunda kimliksizliğim. Ve bir çırpınıştır Son vaveylasında ölüşü doğuşunun. Yamaçlarında son bulan sensizlik, Yokluğunda bir deli poyrazdır Amansız fırtınalar doğuran... Bileylediğin aşkı çıkar artık kınından. Sapla kuraklığında pul pul olmuş dallarıma Akıt acımasızca kanı çekilmiş damarlarımdan... Canan Korkmaz |
Düşer belki damlayıp çöllerine.
Yeşerip kucaklar turkuaz ışıltılarını göklerin.
Sahipsiz akan bir serseri deyiş
Duvarlarıma çarpıp gelen
Gölgesini vuran bir katil benliğinde...
Titrek gözlerinden akar,
Giderim ait olmadığım dudaklara,
Tutanaklarda isimsiz geçer
Suskunluğunda kimliksizliğim.
duygular öyle sararki bizi kendimizi unutulmuşlukların arasında buluruz..
yüreğine sağlık şaire..