Haydi İnsanlıkOmuzlarımda ağır bir yük, İki büklüm ayaklar.. Bebek gibi ağlaşıyor kara bulutlar Ölüm başucumuza konmuş Can alıcı kuş gibi, Alaycı bir uslupla ıslık çalmakta. Vakit yüzleşme vakti, Olmaz ki ölümün gündüzü ,gecesi Ne kaldı geriye düşlerden başka, Bu sokaklar bizim sokaklarımız değil. Bu yollar bu kaldırımlar , Hepsi bize yabancı. İnsanlık doğuştan yalancı Dudaklarda gül yok ! Avuçlar soğuk , Üşütmekteler Yoldaki kediyi bile . Duygular robotlaşmış, Fikirler yozlaşmış Aslında, insanlık kendini kandırmış ... Uzun bir tünelden geçmekteyiz, Ne ışık var , ne trafik levhası Hızla dümen kırmazsa , uyuklayan sürücü Belli olmaz , kimdir ölen , Kimdir günahlarıyla kalan ? Bu kısır döngüyü delecek, Bir ışık , bir umut var biliyorum ! Ama nafile ! Sesimiz kayboluyor , sessizliğin içinde Kopkoyu bir karanlık kalıyor geriye Tünelin sonunda çıkılıyor ışığa Haydi insanlık diyorum , Haydi ! haydi ! Nasıl tırmanır duvara kedi En yükseğe Yükseğe ! Şiiri birlikte yazdığımız arkadaşım Vecdi Murat Soydan ’a teşekkürler.. |
Sesimiz kayboluyor , sessizliğin içinde
Kopkoyu bir karanlık kalıyor geriye
Tünelin sonunda çıkılıyor ışığa
Haydi insanlık diyorum ,
Haydi ! haydi !
Nasıl tırmanır duvara kedi
En yükseğe
Yükseğe !
cok güzel bir siirdi haz alarak okudum kutluyorum saire dost