KAR YAĞDI
Ne güzeldi o günler, gençlik bahçeydi, bağdı
O dağlara kar yağdı, kar üstüne kar yağdı. Meltemden esirgerken, mezara koyduk onu Kara toprakla örttük, yâr üstüne kar yağdı. Dilimde ismi ile, her gün andığım kalbe Sevdâ ile tutuşup, aşkla yandığım kalbe Sırları gizlediğim, bir bir gömdüğüm kalbe Beklenmedik bir anda, sır üstüne kar yağdı. Sıcaktan kavrulsa da, insanların derisi Rabbim “Ol” desin yeter, yok ötesi, berisi Gösterirken kırk biri, bak derece ibresi O kızgın ekvatorda, yer üstüne kar yağdı. Melekler birer birer, günahını sayınca Pişman olur anlarsın, birden ayak kayınca Bu da olur mu deme, yüce Rab isteyince? İki zıt bir arada, kor üstüne kar yağdı. Kurtuluşun şifresi, şucu, bucuda sanki Suyu kendi kirletmiş, kusur sucuda sanki İnsanın mânâ yönü, dondurucuda sanki Hayâ, iffet şoklandı, ar üstüne kar yağdı. Kul ise kulak assın, o Yüce’nin sesine Kim olursak olalım, muhtâcız nefesine Makam, mevkî tanımaz, tepeler tepesine Kalenin tâ burcuna, sur üstüne kar yağdı…!!! 11/11/’11 Hanifi KARA |
Size bu yakışır Hocam.
Saygılarımla...