Kesif bir ağrıda yakalandım gözlerine
Durgun, su yeşili, bahar dalı…
İçime yürüyen bir gülümseyiş
Dudak kenarında kayıtsızca…
Hangi günden kalmışlığım, böyle derbeder,
Bunca isyan, bunca keder…


Buna bir isim koymalı
Uzak bir çağrışımın halkalarınca, daha da uzak…
Ruhsuz bir dehlizin iki yanından akan gölgeler gibi…
Duvarlara sinmiş mazi arasından süzülüp geçer gibi.
Eski bir sevgiliden yadigâr son bakış
Aşka and içilmiş günler ertesi
Sahte sözlere yenik, tutulmamış yeminler gibi.
Buna bir isim koymalı.

Ulu orta karşıma dikilen hayaline
Bir çift söz, kelimelerin ağzımda ufalandığı.
Kirpik arası gâzâ, bir damla yaş uğruna,

“Gözümden dem-be-dem

bağrım ezip

yaşım gibi gitme…” der gibi.

An durmuş, öylece kalakalmışım boşluğunda
Ardından sızım sızım baktığım sen…
Bir başka sûrete bürünmüş, bekleme derkenarımda,
Hasrette bırakıp gönlümü, ağrılarla saplanma bağrıma.
Kapat gözlerini,
Bakma.


Melâli giydiğim bu sonbahar kızılında
Kimin gözleriyle dokunuyorsun bana?
Kimin sesiyle sesleniyor
Kimin gamzesinde gönlüme tuzaklar kuruyorsun.
Gülme öyle, akan yıllar gerisinden
Gülme,
Alışık değilim baharlara.




OLCAY GÖKÇE (AMASYA/2011)

"Şiirime bu payeyi veren seçki kuruluna ve destekleriyle günüme renk katan bütün şair arkadaşlarıma çok teşekkür ederim."