Burada, bu boş vermişlik dünyasında
Nefesler kan soluyor.
Hep kahır, hep kahır
Rengine sırt çevirmiş bir huysuz sokak
Bölünüp çoğalıyor yazılmamış fermanlarla

Gökkuşağının teğet geçtiği, yıldızların küstüğü vitrinde
Bakın ne diyor bir yazı? “Döner bıçağı bulunur.”
“Kasap bıçağı… Kasatura!” Boy gösterip arsızca
Açık adres veriyor sorulmadan apaçık.

Kolay bir yaşam aranır oldu çıkmaz sokakta.
Kolay bir ölüm
Tıpkı yaz gülü gibi mil çekilmiş gözlerin
İncisi griye boğuldu, döküldü artık pulları
Sabah kahvelerinin

Sesler zihnimin bilinmez odasında
Hevesler ıslak toprakta halay çekerken
Bordo gömleği ziftli, ölüm taşıyan kadın
Sürekli dönüp durdu halkasında kara çemberin.

Tekerlekler kırılıp dökülürken öksürükten
Pervasız ölümler görücüye çıktı.
Hapşırıktan kesildi uğultulu logarın lodoslu nefesi.
“Yeter artık, arkası yarın!” Der gibi hırsından

Gümüşsü ışıklar saçardı oysa bir zamanlar şebboylar.
Asılsız ihbarların uçuştuğu unutulmuş sokakta
Dallar çırpınan kanat sesi
Menekşeler mevsimlik soytarıydı.

Dostluklar, şakalaşmalar
Bayramlaşma, tokalaşma gibi
Gölgesinde ninniler bıraktığımız küçük koru
Uçup gitti elimizden, arkasında yel bile yok
Kaptırdı tacını bahtı yetim gül
Tahtında bir ruhsuz taş kaldı sadece
Gününü gün edip günde yaşayan

Şimdi toprağın beğenmediği
Çelimsiz tohum misali
Sürüklenip gidiyoruz… Sen sağ ben selamet
Rengi karardı çıkmaz sokağın, bağlandı dili.
Bilmem nereye uzar bu adsız yolculuk?