Bir Yastıkta Kocadığım Sensizlik
senin için söylenecek her şeyi söyledim dediğimde
aklıma hücum ediyor milyonlarca şey ne çok şeydin sen ah ne çok... kar topladım güneşle ocakta gemiler yaktım üşüyen avuçlarımızda ısındıkça eriyen bir kar tanesinin çaresizliğiyle ucu yanık mektuplar yolladım sana sevgililer gününde kardelenlerin gülüşüyle her mart ağrılandı satırlarım bahar bekleyişlerinde başım döne döne sonu yazılmamış öykülere düşünceler kanattım sarhoş gece nöbetlerinde devrile devrile nisanda yağmurlarla döküldüm avuçlarına gözyaşlarımı gözlerinle buluşturdu bulutlar sessiz çığlıklarım vurdu ayaklarına dalga dalga mayısta coştum çağrı makamında aşk şarkılarıyla papatyalar topladım hikayemize bembeyaz... haziranlar ördüm saçlarıma takvim yapraklarında savrulurken doğum günü hediyesi bıraktı yıllar beyaz duvaklı kelebek kanatlarında temmuzda kırmızı akşamlar okşadım saçlarında denizleri gözlerime diktim bir kez daha çöllerde susuz yanlızlık örtüsünün altında nefessiz özlemini nakışladım yıldızlara ağustos böceklerinin çığlıklarıyla eylülde sarı yapraklar döşedim gittiğin yollara her yaprak bir parçamı savurdu şehrine unutulmuşluğun çığlığında yeni yollar çizmeye çalıştım gidişine yeni anlamlar yeni bir son ve her eylül yeniden başladım sana... ekimde mavi akıttım gökkuşağına yaşama direnciyle inançlarımın meskun zindanlarında umutlar damıttım aşka dair hep seni diledim kışa gebe satırlarda kasımpatların dikbaşlı ve rengarenk inatçılığıyla yeni bir yıla hazırlanırken zaman hep sana araladım kapımı... senin için söylenecek her sözü söyledim dediğimde aklıma hücum edip milyonlarca kelime kalemi elimden kapan düşüncelerimde hep sana hep seni hep aşka söyleyişlerini izledim bütün mevsimlerin yorgun bakışlarıyla... ne iyi bir son yazabildim ikimize ne yeni bir öyküye başlayabildim bana aşıladığın aşkla bağışıklanmış yüreğimden seni içimden atıp sevemedim yeniden kapat aşkın açık kalan gözlerini... ölüyorum artık sevgili gözlerinin gece mavisinde son kez vurularak el sallayacağım sana tüm mevsimlerde göğsüme taktığın yalnızlık madalyonu ve bir yastıkta kocadığım sensizlikle |
gözlerinin gece mavisinde son kez vurularak
el sallayacağım sana tüm mevsimlerde
göğsüme taktığın yalnızlık madalyonu
ve bir yastıkta kocadığım sensizlikle
Çok güzeldi başından sonuna kadar
duygulu bir şiirdi.Kaleminize sağlık
en içten tebriklerimle..