duydum mu...
artık daha alçak sesle çıkıyor gecenin sesi
_ne kapanmış onmaz bir korku çünkü ıramış yıldızlarda çünkü çekmiş gölgesinden halesini ayın kisvesi. bir elin hayta parmağıydı işaret onlarcası başındaydı kuyunun saatin aksi yönünde esiyordu rüzgar gölgelerin arasında hırıltılı çığlıklar şemsi deği kameri kuyuya atmışlar... ne yapmalı diye çırpındı beş parmaktan en serçesi ya şafak kuyudan çekmeden önce sökerse... ışıklar yanıp söndü alelacele eğreti fenerler sırıttı gecikmiş ilk çağdan kalma karga mezarı çoktan eşmiş. vah dedi beş parmağın en şehadeti hırpani hay allah yerindi yerim yerim avuntu çıktı karşısına. bütün yitimlerin ilk ağlaşında söner yıldızlar biliriz bütün sesler yabanda diken olur batar elmacık kemiklerine yaş yaş kan savrulur biliriz eğle sen şimdi acını dedi beş parmağın en başı koca başlısı vay da ben nasıl ağlayım şimdi sesim tufanda kaldı al birini vur ötekine günlerin sök dilimden alfabeyi bakır bakır tadı kalsın onculayın aktı zaman kurudu gözüm yaşı çatladı ses korkak bir nefes bitti omuz başımda ah gülü... dediler sarı verir goncasını açanda kızıl olur eski bir yağmur düşer sabahtan evvel üzerine göz açar. ninni söyle ninni söyle avunsun yalnızlığı. |
tam benlik bi isim :)))
yarasalar ürkütücü olsa da şiir güzeldi abla