Ölüm Kadar Zor Gözlerin
ölüm kadar zor gözlerin
kimse bil-e-mez, ben bilirim meçhul olma arzusu bana yakın uzak bir şehirden izledim seni kendime küs, sana yakın çocuktun her şehir hüzündü bir çocuktun, baktın bir evin boş odalarının birinde duvara yaslanıp, gözlerini kapattın bir yıldıza asılıydı sevdan düş/tü gün doğmadan kalbini söyle, kimde bıraktın çocuk değildin, büyümüş hiç değil sızılı sevişmelerini şiirlerle yaktın yetmedi ne öyküler yazdın rüyalar uyandı sonra döndü kendi karanlık renklerine yanılgılar büyüttü gözbebeklerini bir varmış bir yokmuş ve ayrılıklar sakalının hatlarında yazılı yeryüzü aşksız, sen yalnız gölgen topal, sen meçhul uzaklaştın!!! dönüp dönüp,ardına baktın ölüm kadar zor gözlerin kimse bil-e-mez, ben bilirim meçhul olma arzusu bana yakın bir çınar ağacı üzerinden izledim seni bu şehre uzak, o şehre yakın hiçbir pırıltı taşımıyor karadelikler gibi bir o kadar tenha bakışların |
Çok etkili kalaemin var, korktum..