Ömrün Fecridir Şimdi Bu VakitTaşan cemreler Kuytusundan kabaramasın , Derinleri ok olup delen gözlerinin Darılma ki yarınlara sımsıkı kucaklasın… Dolmuş sağanaklar tutsak toprağında, Taşacaktı elbet Ve kusacaktı içindeki isyanları. Ürkme! Sensin o… Hükmü kalmayacak bu günlerin gülümsemesini, Kondur kıvrımına dudağının. İnsan denen nankör gör Ne kadar kör. Kokusu nemli, Yakar misk-i amberin şevki raks ederek eteklerinde. Bin bir ezgi çığırır , Yaşanmamış o en güzel mevsiminde açarak kollarını. Ömrün fecridir şimdi bu vakit, Her gün kucaklanıp Yarınlarla sarılacak kanayan yaralar… Bir rayihadır yegâne yadigâr saklı baharlarımdan. Hayal meyal hissedilen Yumuk gözlerimin derininde, Ve inadına tebessüm kondurur yüzüme, Değişerek aynı kalmanın Tadı dimağımda… Canan Korkmaz |