Benim adıma lekelerini sildi annem gazyağı ile
ellerimizin milyonlarca çizik arasında
che oluşuna şahit oldu birkaç dinsiz yanımız.
oturduğumu anlayana kadar her şey normaldi
ama hiçbir zaman bir şarkıyı baştan sona orada
okuyabileceğimi sanmadığım için kramp geçirdim.
adım başı kış gelecek tellalları,
dalkavuk kahinlerin fısıltı dillerinde yarınlar için,
ılıman peyzajların hiç bilinmeyen sıfatlarına dokundum.
şarkılar söyledim; hiç bilmediğim dillerin
hiç unutmadığım kahpeliklerinin ardı sıra odamda;
...ingilizce, italyanca, almanca, fransızca.
bir ermenice kelime daha bilseydim aşktan yana
aşıkyan olabilirim diye meraklanıp sual edebilirdim
dahili işlerin hariçten gazel okuyan davalarında.

Silah seslerinde susuşlarına hasret kaldım sevgilim,
mesela o soğuk mermilerinin tenime dokunuşunda
senin ısına, senin katmadeğer coğrafyana sarmalandım.
sorular sordum gencecik çocukların gözleri önünde,
hiç ölmeyeceğimi zannettiğim günleri yırttım takvimden
başka bir realitenin koynunda gecelerimi heba ederken,
mesela o bir kahpe merminin bir gün beni de bulacağını
düşünüp nikotin bağımlısı çarşafımın sınırdışılığında,
tanklara verilmiş koordinantlar kadar rakamsal ve de
noktasal bir bok oluverdim zenginlerin yaşaması için.

Gelişin gibi tüm mutluluklarım bu dünyada
başaklar başka bir maceraya atılmak istemezken
oluşların en tütsülü yanında kayboldum.
iyiler ve kötüler neredeydi güzel yüzlüm
ve seni öptüğüm an bitecek miydi savaşların hepsi?

Bana aldırma yeşil gözlerinde cenneti sakladığım
silahlarımı temin ettiğim tek yer yüreğin oldu hep
yırtık ağlarında pantolonlarım da oldu yıllarca
bu yüzden hiç acımadan sildim gözümdeki yaşları.

Senin yanında, koynuma sakladığım güvercin misali,
sadece ikimiz olsun dediğimiz akşamların rüyasında
yeni bir ant yazdım tüm halkın çocuklarına
seviyorum savaşta da barışta da herkesi dünyada.