-Verda-Kırık yerlerimiz daha güçlü Verda Sen nazlı bir gül Ben müzmin bir dağ otu Bu son bekleyiş Belkide son veda Gözlerinin üzerindeki perde aralanmadan Papucun yok diye lanet okurdun ayakları olmayan adamı görünceye dek Loştur kötülüğün ışığı verda Ve hiç sönmez Ölünceye dek Örümcek güzergahı gibi çizili yolumuz aşkı Adem’den ödünc aldığımızdan beri Bir kaç adım kala vazgeçen ölümden Biz değilmiydik kendimize ihanet eden Solan çiçekler için umut yoktur Verda Yağmamış yağmurlar için vakit var Hayat senin cesaretine göre genişler Ya da daralır olduğu yerde odalar Karanlık zamanlarda göz görmeye başlar Verda Hayatının hikayesini yazamamış bir kuş burukluğunda Kalabalığın emri yerine kendi gerçeğini yaşamaya başladığında Seni korkutan yerlere git En yoksul dilenci kendi içindekidir Verda Mucizelere inanmaz gerçek kahramanlar Mükemmel bir uşak,gaddar bir efendidir hayat Ne sen,ne de sevdiklerin onun umurunda Heyecan ve ihtiras sıcak çorbaya benzer Verda Önce ağzın yanar sonra iştahla yersin Gölge gibi günahların arkana takıldığında Kendinden vazgeçmiş bir fahişeye benzersin Her günahın yüreğinde bir sevap titreşir Verda Her aşkın peçesinin ardında bir ayrılık gülümser |