al başını git buralardan artık
çilli bir ecnebi kızın dudakları kadar kalın imanın
dizgini de yok ümitsizliğinin
suskunluğun hayallerinde gidilmemiş bir şehir
gölgede kalmış sevinçlerinde
çekilmeyi bekliyorsun

bir yanında yaşamaya dair ümitler
bir yanında şimdiye ait tükenişler
bilmem ki zaman mı çarpar yüreğine gerçeği
hala ölmeyi istiyorsun

aslında gitmek istediğin yerde bekleyişlerin
ihtilal serzenişleri düşerken tatminkarsızlıklarından
fakirleşiyor avuçlarında altınların
tek tek harcanıyorsun her gün
çırılçıplak kalmaya ihtiyacının farkında
gözlerinden çok uzağa kaçıvermiş kökü olmayan niyazlar

ürküten bir kurşun bedeninin tam ortasında
bayram sevinçlerinde bile sancılı yüreğin
kalbin aşk yüklü
tek yolcusu olmayan bir kervanda
çizilirken adının üstü ucu batık kaleminle
kendi seçimini yaptığını zannettiğin yer de
başlıyorsun kaderini yaşamaya
patlayan bir volkanın lavları kadar sıcak parmak uçların
kendine bile dokunamıyorsun
yanmak zor

hurma danesi yaratılış efsanesi altı gün geçiyor
nice altı günler geçiriyorsun yaşarken
hala bir dünya kuramıyorsun kendine
kültürün eksik bir aşk
aşkın çizik zeytin, tarihi geçmiş

en sonu bir latin dansı
meziyeti bol salsalarda
yüreğinin aborjinleri mango tutkunu
iki şeftali kadar yumuşak bedeninde
karanfil artığı tükürükler
haritası kaybolmuş düzen abin
mirasının tek noktasında çıldıran aşk
sevm ediyor karanlığında sevenlerin
kırlangıç kanatlarında düşmanca tavırlar
pişman olmaya başlıyorsun

özgür dillerin kısıtlı akşamlarını bölüştürüp ömre
çok uzun zamanları çizgi filmlerinden izleyip
aynı patikalarda
aynı düşmanlığın taptaze ihanetlerinde
damarların genişliyor
yolu aşkla tutkulu
bir kadının son sözü kadar yalan
kıraç toprağından akıyor kanların
bir isim bulmak için yollardasın
yağan yağmurlarda uzak
göğsünde bir acı

mührün genetik bir burhan ölüme
doğ-yaşa-öl üçgeninde
her şiirde bir izin derinden
kendinle geçiti olmayan sınırların
kavgada yenik düşmüş kelimelerin
belki yapabilirim umudu yeniden
aşk olunmayacak kadar tembel aklında
zarflarının içinde bildiği bir sen
ulaşılmamış gezegenlerin ışığı kadar güzel
hep aynı mahlas da
yazdıkça eriyen
küllendikçe sureti kalmamış teninde
olmayanların payını, paydasız kesince
aynı kederi paylaşıyor kaderinde dünya
saklanmaya çalışıyorsun
çok yazık

haykırdıkça kalemin kırılıyor
bir avuç toprak uğruna destanlar
oyunbozan sevişmelerde içe kaçan çoraplar
belki de bir hataydı derken
aynı muğlak sevinç sarmalıyor seni
tepeden tırnağa çırılçıplak yüreğin
söküp her seferinde yerinden
tedirgin bir ilham saklıyorsun
dekoltesi pejmürdeliğinin ardınca

düşlerin altın libasında sefil soytarı
gülmek bile iğrençlik artık
satılık her şey, aydınken satılık
barbar bir geçmiş yüzünden kınanmak da
her gün dört kişi oluyorsun yastığında
dört sevdalı uzanıp boylu boyunca
az gıdıklanıp körpe uçlarında
yanıyorsun
yatıp
kaçık

martıların kafiyeli çığlıklarından
bazen gem vurup elemli yanına
barlarını katıyorsun ökçe ahenklerine
avuçlarında aynı sırt izi
biraz yuvarlak gövdesinde
merkezinde parçalanmış yeniden
çıkıveriyor satırların bakır pasları
belki de gümüş sırtı
son baskı
garip bir yanı

görmedikçe yüzünü aşkın
aşkın en temiz haliyle aşkınsın
bildiğinden kaçıyorsun pasifiklerden
bir hintli bulup belki seni onar diye
geçmiş günahlarından utanıyorsun
yaşamayı istemek kadar ölmeyi diliyorsun
ölüme inandığın için yaşıyorsun

bekliyorsun
istiyorsun
hiç olmadığı kadar bunları düşünüp yeniden
bir otel odasında şairin son sözü kadar bereketlenip
tek göz odada bir tencereye yirmi eli daldırıp
yirmi bin güneş açıyorsun toprağına

venedik şanslı
fiyortlar alımlı
maltada bir yazar anıtı

kimsesiz kaldığını bildiğin için gözün artık önünde
böyle yalnızlığa can kurban
sevildiğini bilip de gidiyorsun
kimse kalmayacağını düşünüp
yeniden kendini seviyorsun
unutmuyorsun

sadece şairler mi seviyor sanki
sen sevmeye devam ediyorsun


artık istanbul mavi katil
mehtap düşlü bir şeytan
bulunmuyor çaresiz
kalışlarında bir derman


sen her geçen gün daha bir aşık olup
ölüyorsun

.