us ile sevdanın keder dili
bir cümleye sığdırılmış/..insan
çözümsüzlüğüne sarınıp,keder oyuğunda tüneyen kuş.. düşünen..düşünen, mütemadiyen.. aslında küçük bir itiraftır hayat.. meselâ; edebî bir dil değil, zaafımın örtüsünü kaldıran.. us ile sevdayı ayıramadığım, yarı modern sokak ağızı çalıntısı.. beklediğimse, ruh sağlığımdan haberler.. iman tahtama kaç kez vurdu postacı.. açamadım yüreğimi.. alıcısı.. belleğin hayal kisvesi, kalbin sinir uçları gözdesi kahrımın melekesi, o kadın olmuştu.. aralık kirpiğime tezat,âhı gecelerin.. kulağıma zerre zerre hissettirdiği ölümcül yankılarda fısıltısı, öğünsüz sunulan kâbus lokmalarıydı.. bitimsiz yokuşlarda soluksuzluğum, dilsizler çığlığının ifadesi.. hecelerimi kesen karanlığın iniltisi.. ruhumun her limesinden öc alan giz söylencenin idâmesiydi... heyhat.! devinen düşümde/..bir çift kumru yaz ikindisiyle geçiyor kanat çırparak.. kaf dağından muştu sesleri değiyor günbatımına turuncu ışığının tayfları sözün eksiğini onarıyor.. mutlu yanılsamayı görüyorum satır arasında fikrimi saran deli goncalarda rayiha.. vuslatı deriyor yol zembiline mestan al rengi bir gül uzatıyor gülistan hayretimle/ usumdan ağır ağır çekiliyor karabasan.. gerçeğine dönüyor.. dilimi âbat eden sevda şiirleri... |