Eşşek Arısı
fırtınalarım vardı benim
yeri,göğü birbirine katan. büyük tutkularım,büyük aşklarım vardı eskiden. şimdiyse küçük bir yele bile hasretim der gibiydi adam. umarsızca harcadığı zamanları ummakla geçiriyordu vaktini. yalnız kalacak adammıydı o? nazende sevgilileri vardı, göz bebeğiydi hatunların, mutlu olurdu sevgi çemberinden. mutsuzdu şimdi,yalnızdı… soğuk duvarlara bakıp, sırça karafından içkisini kendisi dolduruyor, puslu kadehler de yalnızlığı içiyordu durmadan. bir eş,çoluk çocuk sahibi olamadı, tek çiçek ona yetmedi hiçbir zaman. bal arısıydı o… bütün çiçekler onun, tüm renkler ona amedeydi bir zaman. geç kalmıştı,dank etmişti aklı. ahhhhh benim eşşek kafam diye hayıflandı. ve…. o artık bir eşşek arısıydı… |
güzel şiir.
saygılarımla.