YALNIZ SERÜVENCİLERŞiirin hikayesini görmek için tıklayın bir film izlenir ve ardından Ahmet Telli’nin serüvenciler şiiri okunur, kaleme, kağıda sığınılır...
sussan da ben seni duyar ve hissederim demiştin bak, gökyüzüne döndüm avaz avaz seslendim sana duymadın, hissetmedin, gelmedin... artık yoksun, ben de yokum zaten, kayboldum yine bu ıslak şehirde. oysa kayboluşum sende olmalıydı, seninle olmalıydı artık yoksun, ben de yokum zaten... suskun çığlıklarla, arafın tam ortasında kimsesizliğin hükmünü sürmekteyim. adımlarım da en az sözcüklerim kadar ürkek ve çekingen, susuyor ve korkuyorum büyük sevdamın acısından artık yoksun, ben de yokum zaten… bir serüvenciye aşık olmanın cezasını çekiyor ve bir başka serüvenci olmamın ince sızısını hissediyorum içimde. her kadehime seni dolduruyor, her meyde seni içiyorum derken karafımdan dökülen sadece kimsesizlik oluyor, her yudumda serüvencilerin iflah olmaz yalnızlığını anlıyorum… artık yoksun, ben de yokum zaten teşekkürler uğur böcüğümü sayfama konduran hocalarıma ... |
Ve çaresiz kabullenmiş yoklunu sevdasının en acı tarafıda bu bence bence yokum zaten demek vurucu...
Kalemine sağlık bacımmm..
yüreğine sızı düşmesin.