BelkiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Biraz Evvel
5.11.2010...
bir elim gökyüzüne matemler yazarken
sol elim yüreğimin üstünde nefesimi tutardım acılar da susar belki gece yarısı halindeydim hep derinlerde ateş rüyalarım bile kasvet içimde bir martı aysız denizlere mahkum dermansız yanlarıyla yalnız konuşacak kimsesi yoktu belki hüzünlü geceler sonrası aydınlığa türküyle uyanırdım ismini bilmezdim ama sana dair ezgiler vardı dudağımda ağaçlarla söylerdim, bulutlarla, kuşlarla bir notanın kanadından sana uçardım belki susardım sonra sesini beklerdim sevdaya dair söyleyeceklerin vardı belki çok bekledim bakışlarından tanıdım seni adın hasret yorgun ama tutkulu yüreğimde öyle birikmiş ki aşk avuçlarına dökülmeme izin verirsin belki tam zamanı gözleri yaşamanın kış geliyor üşümenin tam zamanı gülüşün güneşi üfler belki yağmurda ıslanmanın tam zamanı bulursam yüreğinde bir sığınak teninle ısıtırsın belki.. |
Ve şiirin gözlerinden öperim...