Yorma
bir mola
aç gözlerini esrarlı uykulardan kirpiklerin güneşi kanatsın düşünün okları saplansın anılara gecenin bu esintileri sana acı merak etme söylemem ağladığını her şey talan Tanrı yalan ve sen uzaksın bir mumyanın parmaklarından gece bitti yarının aklı yarım kış geride kaldı yazın da kimse giymez hırkayı sana kalan özünün sıcaklığı kaçmaya çalışma toplayıp pırtını yitik gölgen kambur sırtında kendi başını okşayamaz kimse ve söz veremez gelecek renkli diye düşme öç aldığını zanneden yollara denizin tuzuna alış ve bir bardak sıcak çayın şekerine unutma umut ve yoksulluk yüreğimizi doldurur dik kalırsan biraz daha durulur günler yüreğinde hâlâ dünün kanları vardı bir şiir okudu sonra uyandı kurumuş dudaklarını araladı sus dedim izin vermedim konuşmasına sadece sus öylece sus uzat ellerini kalbini yorma kalbimi yorma.... |