Kırbaçlanan Bulut
İçimin köpürmüş yalnızlığında
cehennem gibi efkârlıyım eceli gelmiş bir şiir, yazılmayı bekliyor göz altı torbalarım yanıyor ambargo koymuşum söyleyeceklerime artık açar mıyım sesimi bilmem ey kader keseme fazla gelen keder yüreğimin güzelliği yetmedi acımın, surlarımda yaktığı ateşi söndürmeye her gece bir öncekinden yangın bir öncekinden kalabalık ey keder ey çağırmadan gelen limansız kalmış gemiler açıyor, siyah kanatlarını içimdeki martı Tanrısal sıcaklığı kaybetmiş savaşı bir omzu kanıyor ey bir çölleşen bir donan suyum ey anamın kokusu hayat vur kafama, vur, vur!! kendinden ağır sevilerle lanetlenmiş bu ölümlü beden |