Bulutlara dokunmak isterken
Nerden çıktı parmak uçlarıma dokunan uçurum
Gözalıcılığına kapılıyorum boşluğun
Dur daha umut var derken
Başıma vuruyor çaresizliği bu gece
Puslu bir siyaha uyanıyor yıldızlar

Mezar taşlarına benziyor ellerim
Ellerimin sıcaklığını alıyor şüpheler
ilk kalbimin kapılarına vurduğunda
önce ayna da suretimi çaldılar
sonra bildiğim iyi ne varsa
yüreğimin ötesinde sınırlara gönderdiler

hemen öyle gitme sevi çiçeği
sevgisizliğe bırakma köklerindeki toprağı
bak halen bulutlar orada
dünün çöplüğünü eşelemeyi de bıraktım


kulak asma söylediklerime
kırılganlığım senden ağır
yalnızlığım da
acımı taşıyamıyor duvarlar
ölü serçeler vuruyor pencereme
bir hayal giriyor odama
kimsede göremediğim gülümsemesiyle
önce annem geldi
yavrum dedi bastı bağrına
bir yanı hep acılı çocukluğum geldi
birer birer arkadaşlarım
dünüm,hatıralarım
tam gülümsüyorken
birden buz kesiliyorum
bakıyorum yalnızlığımın elinde kuş kanadı…